ดัก ๑ หมายถึง ก. คอยสกัด เช่น ดักทําร้าย, วางเครื่องดักสัตว์มีกับเป็นต้น เพื่อให้สัตว์เข้ามาติด เช่น ดักไก่ ดักนก.
ก. พูดสกัดหรือกันไว้ล่วงหน้า.
ก. ลักฟัง.
น. (๑) ชื่อปลานํ้าจืดขนาดเล็กชนิด Amblyceps mangois ในวงศ์Amblycipidae มีหนวด ไม่มีเกล็ด ลําตัวยาว แบนข้าง ครีบหลังตอนแรกและครีบอกมีก้านครีบเป็นเงี่ยงมีแผ่นเนื้ออยู่ส่วนหน้าของครีบอก ครีบหลังตอนที่ ๒ เป็นแผ่น เนื้อครีบหางเป็นแฉก พบอาศัยอยู่ตามแหล่งต้นนํ้าลําธาร. (๒) ชื่อปลาดุกนํ้าจืดชนิด Clariasmelanoderma ในวงศ์ Clariidae รูปร่างคล้ายปลาดุกอุยและปลาดุกด้านซึ่งอยู่ในสกุลเดียวกัน เว้นแต่เป็นชนิดเดียวที่ขอบหน้าของเงี่ยงครีบอกจักเป็นฟันเลื่อย.
ว. อาการที่ดิ้นอย่างทุรนทุราย เช่น ปลาดิ้นดัก ๆ. (โบ; กลอน) ว.ลำบาก, อึดอัด, เร่าร้อนใจ, เช่น มาเดียวพี่ดักดัก ใจจอด แม่แม่.(นิ. นรินทร์), อะดัก ก็ว่า.
(กลอน) ว. ลําบาก, ตรากตรําอยู่นาน, เช่น แสนสะดุ้งดักดน.(ม. คําหลวง ทานกัณฑ์).
ว. คงสภาพอยู่อย่างนั้นเป็นเวลานาน (มักใช้ในเรื่องที่ไม่เจริญก้าวหน้า)เช่น เป็นเสมียนอยู่ดักดาน โง่ดักดาน.
ก. ลําบาก, ขัดสน, แกร่วอยู่.